از: احمدی  چهارشنبه 84/12/24  ساعت 4:14 عصر  

مهدکودک خوب

از: احمدی  چهارشنبه 84/3/11  ساعت 12:53 عصر  

کودکان سخت غذا (قسمت پایانی)

بى‏اشتهایى روانى

    بخش بزرگى از بى‏اشتهایى کودکان بیشتر جنبه روانى دارد . معمولا کودکانى که با یکى از اعضاى خانواده خود مشکل دارند، به غذا بى‏میل مى‏شوند . کودکانى که پدر و مادر مستبد دارند و یا از طرف اعضاى خانواده خود اذیت مى‏شوند بى‏اشتها مى‏شوند . بعضى وقت‏ها نیز کودک از طریق ابراز بى‏میلى و یا غذا نخوردن قصد دارد نظر دیگران را به خود جلب کند . در این حالت مراقب کودک باید دقت کند و به شکل‏هاى مختلف به نیازهاى کودک توجه نماید . بسیار غم‏انگیز است که کودک بخواهد از طریق غذا نخوردن جلب توجه کند .

تجربه یک مربى

    یکى از کودکان کلاسم به نام «على‏» که بسیار خوب غذا مى‏خورد بعد از مدتى دچار نوعى بى‏اشتهایى شد . در صدد بر آمدم تا علت این مشکل را بفهمم، بعد از مدتى توجه و جست‏وجو در رفتار خانواده او، متوجه شدم که برادر کوچک على به تازگى به حرف آمده است و حرف‏هایى جالب و بامزه مى‏زند و در خانواده مرتب مورد توجه و تایید است و على مدتى است که سعى مى‏کند با تکرار حرف‏هاى برادرش توجه خانواده را به خودش جلب کند، اما بزرگ‏ترها او را دعوا کرده‏اند که چرا مسخره‏بازى در مى‏آورد . على چندین بار به شیوه‏هاى مختلف سعى کرده که با حرف‏ها و کارهایش توجه خانواده را جلب کند، ولى هیچ نوع موفقیتى به دست نیاورده است . تا این که از طریق بى‏غذایى و بد غذایى با موفقیت توجه خانواده را به خود جلب کرده است .

    بخش دیگرى از بى‏اشتهایى روانى کاملا ناخود آگاه است; یعنى رفتارهاى تند پدر، مادر و مربى آن قدر آزار دهنده است که کودک به نوعى سعى مى‏کند تحت هر شرایطى از بودن در کنار این افراد پرهیز کند و چون در زمان غذا خوردن این نزدیکى بیشتر مى‏شود، کودک سعى مى‏کند که کمتر سر سفره حاضر شود و اگر با اصرار والدین حاضر شود با خوردن اندکى غذا، فورى از سر سفره بلند شده و خود را از این موقعیت آزار دهنده نجات مى‏دهد .

کلام آخر

    غذا خوردن یکى از نیازهاى اساسى کودکان است که باید به آن اهمیت دهید تا آنها دچار ضعف جسمى و روحى نشوند و همیشه شاداب باشند .

 پایان

از: احمدی  دوشنبه 84/2/19  ساعت 8:1 صبح  

کودکان سخت غذا (ادامه)

نظم

    نظم در خوردن غذا بسیار مهم است و هم غذا خوردن مى‏تواند به نظم کودکان کمک کند و هم نظم مى‏تواند میزان میل کودکان را براى خوردن افزایش دهد . زمان هر وعده از غذا باید ثابت و مشخص باشد . این درست نیست که یک بار کودک را ساعت 6 بیدار کرد و به او صبحانه داد، روز بعد ساعت 10 و روز دیگر ساعت 8 صبح . باید یک زمان مشخص را براى هر وعده غذایى در نظر گرفت . این نظم کمک مى‏کند تا معده کودک براى خوردن غذا منظم عمل نماید . نامنظم بودن ساعت‏هاى هر وعده غذا به بى‏اشتهایى کودک منجر مى‏شود .

تنوع غذایى

    تنوع مواد غذایى جدا از این که نیازهاى مختلف جسمانى کودک را تامین مى‏کند، بى‏اشتهایى او را هم رفع مى‏کند . هر روز مى‏توان مواد صبحانه، ناهار و یا شام را تغییر داد . این که هر روز صبح کودک شیر و نان بخورد، طبیعى است که موجب بى‏اشتهایى او مى‏شود . براى مثال مى‏توان یک روز کره، روز دیگر پنیر و در روزهاى دیگر، تخم‏مرغ، آب‏میوه، عسل و . . . در صبحانه کودک گذاشت .

    بعضى از پدرها و مادرها چون خودشان به عنوان مثال هویج و یا کدو دوست ندارند، این مواد را به کودکان نیز نمى‏دهند . انواع سبزى‏ها براى کودک مفید است و از همه آن‏ها مى‏توان در غذاهاى مختلف استفاده کرد .

    به دلایل مختلف، گروهى از کودکان بعضى از مواد غذایى را دوست ندارند . ممکن است کودکى سیب‏زمینى، هویج، یا لوبیا را دوست نداشته باشد . مراقب کودک باید دقت کند که آیا این دوست نداشتن یک عادت غلط است‏یا واقعا میل به خوردن آن ندارد . اگر پس از بررسى‏هاى دقیق متوجه شدید که کودک یک ماده غذایى مثلا سیب‏زمینى را دوست ندارد، بهتر است از دادن آن ماده غذایى براى مدتى صرف نظر کنید و کودک را مجبور به خوردن آن نکنید . براى مثال کودکانى که از برنج زیاد استفاده مى‏کنند بدنشان کمتر به سیب‏زمینى پخته نیاز پیدا مى‏کند . یا کودکانى که زیاد گوشت مى‏خورند کمتر از لوبیا استقبال مى‏کنند . در حقیقت نیاز آن ماده غذایى به شکل دیگرى تامین مى‏شود .

ادامه دارد ...

از: احمدی  دوشنبه 84/2/5  ساعت 11:36 صبح  

کودکان سخت غذا(ادامه)

غذاى نیم روز

    از آن جا که معده کودکان کم حجم است و غذاى کمى در معده آن‏ها جا مى‏گیرد. به همین دلیل فاصله‏ بین غذاهاى کودک نباید خیلى زیاد باشد. کودکان، بین صبحانه و ناهار احتیاج به یک غذاى نیم‏روزى دارند. این غذاى نیم‏روزى مى‏تواند انواع میوه، خشکبار، نان و شیرینى‏هاى سبک باشد. خوردن غذا در این زمان براى کودکان بسیار مهم است.

همراهى مادر با کودک در خوردن غذا; یعنى مادر در کنار کودک بنشیند، با او حرف بزند و با هم این غذاى نیمروزى را بخورند . کودکان چه در خوردن صبحانه و چه در ناهار و شام احتیاج به همراهى و همدلى اطرافیان خود دارند و دوست دارند که بزرگ‏ترهایشان در کنارشان باشند و آن‏ها را همراهى کنند . اگر غذاى نیمروز نامناسب باشد در ناهار کودک حتما تاثیر منفى مى‏گذارد . تنقلاتى مانند انواع شکلات و آب نبات و حجم زیاد شیرینى موجب مى‏شود تا کودک یک سیرى کاذب پیدا کند و میلى به غذا نداشته باشد . استفاده از انواع خشکبار، دانه‏ها، مغزها و میوه‏ها به مراتب بهتر است .

ناهار کودک

    ناهار کودک باید غذایى کامل با انواع مواد مغذى باشد . حداقل یک ساعت مانده به ناهار از دادن انواع تنقلات به کودک پرهیز شود; این تنقلات جلوى اشتهاى کودک را مى‏گیرد . قبل از ناهار، کودک را از غذا مطلع کنید و اگر در خانه است‏حتما او را از نوع غذا و یا این که غذا در چه وضعیتى است‏با خبر سازید . مى‏توانید از نیم ساعت مانده به غذا کودک را ترغیب به غذا خوردن کنید و این که به زودى غذا آماده مى‏شود .

تجربه یک مادر

    «من از صبح به کودکم مى‏گویم چه غذایى را مى‏خواهم درست کنم و گاهى با هم به نتیجه مى‏رسیم که چه چیزى را درست کنم . در بعضى از مراحل او را تشویق مى‏کنم که به من کمک کند . وقتى بوى غذا در آشپزخانه پیچید از او مى‏خواهم تا بو بکشد و همین مساله تبدیل به یک بازى براى ما مى‏شود . من با رفتارهاى مختلف نشان مى‏دهم که غذا بسیار خوش رنگ، خوش‏عطر و خوش‏مزه است و سعى مى‏کنم با آب و تاب فراوان در مورد غذا حرف بزنم . حتما از او مى‏خواهم که در چیدن سفره به من کمک کند و با هم سفره را براى غذا آماده مى‏کنیم . همیشه قبل از خوردن غذا مى‏گویم که حالا ما بهترین و خوش مزه‏ترین غذاى دنیا را مى‏خوریم . »

    شکى نیست وقتى مادر این گونه فضا را از نظر روانى آماده مى‏کند، کودک مشتاقانه از غذا استقبال خواهد کرد . کودکى که در چنین محیطى غذا مى‏خورد دیدگاه خوبى به غذا دارد و از خوردن آن لذت مى‏برد .

شور و شوق در غذا خوردن

    یکى از عوامل مهمى که موجب مى‏شود تا کودک غذاى خود را با میل و کامل بخورد، شور و شوق مراقب کودک است . هر چه این شور و شوق زیادتر باشد، کودک میل بیشترى به غذا پیدا مى‏کند . مادرى که در رژیم است، پدرى که بعضى از غذاها را مى‏خورد، و برخى را نمى‏خورد و از غذاها ایراد مى‏گیرد، موجب مى‏شود تا کودک نگرش مناسبى به غذا پیدا نکند .

    خوردن قسمت‏هاى خاصى از یک ماده غذایى، زیر و رو کردن غذا، جست‏وجو در ظرف غذا، همه و همه رفتارهاى ناپسندى است که کودک از پدر، مادر و مراقبین خود مى‏آموزد . این رفتارها در نهایت موجب مى‏شود که لذت غذا خوردن در جمع خانواده کم شود و در نهایت کودک نیز با بى‏میلى به غذا خوردن خود ادامه دهد . مادر، پدر و مراقبین کودک باید با رفتارهاى خود نشان بدهند که همه غذاها لذیذ، مهم و ارزشمند هستند .

ادامه دارد ...

از: احمدی  چهارشنبه 84/1/17  ساعت 10:45 صبح  

کودکان سخت غذا (ادامه)

دوستان عزیز سلام

با عرض معذرت از مدت زمانی که در ارائه ادامه مطالب ( بدلیل مسافرت نابهنگام) وقفه ایجاد شده بود.

    خانواده‏هایى که مجبورند صبح زود از خانه خارج شوند و وقت کافى براى صبحانه خوردن در کنار کودک خود را ندارند، بهتر ست‏برنامه‏اى تنظیم کنند که بتوانند همه با هم و در حضور کودک صبحانه بخورند و از این وعده غذایى لذت ببرند. براى نمونه مى‏توان:

- شب‏ها زودتر خوابید;

- یک سرى کارها را از قبل انجام داد;

- زودتر بیدار شد تا کودک فرصت کارهاى اولیه را داشته باشد .

در بعضى از خانواده‏هایى که مادران شاغل نیستند، مشکل به شیوه دیگرى خودنمایى مى‏کند:

    بعضى از مادران آن قدر دیر بیدار مى‏شوند که مى‏توانند صبحانه و ناهار را همزمان بخورند. دیر بیدار شدن، کوفتگى، خستگى و بى‏حوصلگى، بى‏اشتهایى را به همراه دارد. از آن جا که مادر بى‏میل است‏براى و تهیه صبحانه مناسب تلاشى نمى‏کند، در نتیجه با همان بى‏حوصلگى چیزى را براى کودک خود آماده مى‏کند تا او بخورد. کودکى که همراه مادر خود دیر بیدار شده است طبیعى است که صبحانه و ناهار او یکى مى‏شود.

    به کودک فرصت‏بدهید تا صبحانه‏اش را کامل بخورد. در چنین فضایى نه تنها کودکان، بلکه هر انسانى از خوردن صبحانه لذت مى‏برد و طبیعى است که این رفتار به عنوان یک عادت غذایى مناسب در کودک باقى مى‏ماند.

ادامه دارد ...

از: احمدی  دوشنبه 83/12/24  ساعت 10:36 صبح  

کودکان سخت غذا

بیشتر پدر و مادرها از تغذیه کودکان خود نگران‏اند . این والدین از بى‏میلى و کم غذا خوردن کودکان خود در رنج هستند و شکایت‏هاى مختلفى در این مورد دارند .

    بى‏اشتهایى و یا بد غذایى کودک در هر شکلش مساله‏ى مهمى است که باید آن را جدى گرفت، چرا که در نهایت‏به سوء تغذیه منجر مى‏شود .

    باید بدانیم فقط گرسنگى نیست که کودک را به سوى غذا مى‏کشاند و یا فقط سیر بودن موجب دورى و پرهیز از غذا نمى‏شود، بلکه عوامل گوناگونى، جدا از نیازهاى بدنى، موجب مى‏شود تا کودک غذا بخورد یا نخورد .

    رفتار بزرگ‏ترها در این مورد بسیار تعیین کننده است; براى مثال اگر کودکى صبحانه خوردن خانواده خود را با یک برنامه منظم، دوست داشتنى و با اهمیت نبیند، هیچ میلى به یک صبحانه خوب پیدا نمى‏کند .

    در بسیارى از خانواده‏هایى که زنان شاغل هستند دیده شده که مادر، کودک را با عجله بیدار مى‏کند، با عجله لباس او را مى‏پوشاند و به زور، یک لقمه خشک در دستش مى‏گذارد تا آن را به عنوان صبحانه بخورد . آیا به نظر شما، کسى مى‏تواند در یک محیط عصبى، شلوغ و با عجله غذا بخورد؟

    غذا خوردن آن هم در ابتداى صبح، باید همراه با آرامش و تانى باشد. ایستاده غذا خوردن، با عجله لقمه‏اى را درست کردن در حالى که کارهاى مختلفى را انجام مى‏دهید، فضاى ناامنى را براى یک تغذیه مناسب به وجود مى‏آورد. در چنین حالتى، هیچ کودکى میل به خوردن صبحانه ندارد.

ادامه دارد ...

از: احمدی  دوشنبه 83/12/17  ساعت 8:9 صبح  

نحوه کنترل خشم کودک (قسمت پایانی)

مثلا نفس کشیدن آدم تند می‌شود یا صورت آدم قرمز می‌شود، آدم مشت‌هایش را محکم فشار می‌دهد یا دندان هایش را به هم فشار می‌دهد. بعضی‌ها شاید آنقدر عصبانی بشوند که بخواهند چیزی را بشکنند یا بعضی‌ها گریه می‌کنند. البته بعضی آدم‌ها هم عصبانیت خودشان را به بقیه نشان نمی‌دهند و به همین خاطر دل درد یا سردرد می‌گیرند. پس اگر آدم عصبانیت‌اش را جوری نشان بدهد که به بقیه آسیب برسد مثلا آنها را بزند و یا اصلا عصبانیتش را نشان ندهد و با خودش غصه بخورد، هیچکدام راه حل‌های خوبی نیست. پس تو باید راهی پیدا کنی که عصبانیت‌ات بیرون بیاید بدون اینکه بقیه را ناراحت کند.

اگر یک آدم عصبانی را ببینی، می‌فهمی که عصبانی است. چطوری؟ خوب او از تو دوری می‌کند یا حرف نمی‌زند و ساکت است یا بعضی‌ها فریاد می‌کشند و بقیه را اذیت می‌کنند. اگر کسی این طوری عصبانی بود تو باید هر چه زودتر از او دور شوی. وقتی از آدم عصبانی نباشی. این چند تا کار را هم یادت باشد که کمک می‌کند:

با یک دوست صمیمی راجع به عصبانیت‌ات صحبت کن

بگو 1-2-3 معجزه، یعنی تا سه بشمر و منتظر باش یک معجزه اتفاق بیفتد که عصبانیت بر طرف شود.

کسی را که دوست داری بغل کن، حتی اگر خرس پشمالوی توی اتاقت باشد.

یک نقاسی از عصبانیت ات بکش.

می توانی نزدیک خانه برای 5 دقیقه بدوی.

هیچ وقت عصبانی نشدن امکان ندارد، پس یادت باشد که چطوری با عصبانیت کنار آمدن وضع را بهتر یا بدتر می‌کند. اگر تو عصبانیت را شکست بدهی، پیروز شده‌ای!

اولیای عزیز،  برای کودک خود همیشه پنجره‌ای بگذارید تا در شرایط دشوار بتواند از حمایت شما استفاده کند. می توانید در منزل خود جایی را برای ابراز عصبانیت یا شکایت در نظر بگیرید، مثلا یک صندلی مشخص در منزل که کسی از آن استفاده نمی‌کند را به همه اعضای خانواده معرفی کنید و عنوان کنید هر کس که شکایت دارد می‌تواند وقت عصبانیت روی این صندلی بنشیند حتی خودتان هم این کار را بکنید. هر کس که روی صندلی نشست از طرف عضو دیگر خانواده مورد حمایت و دلجویی قرار خواهد گرفت. مثلا وقتی کودک شما روی این صندلی نشست، ضمن تشویق او برای اینکه عصبانیت‌اش را کنترل کرده و صندلی را انتخاب کرده، به او بگویید موضوع چه بوده که باعث شکایت و عصبانیت شده و بسته به موضوع درصدد حل آن برآیید.

از: احمدی  پنج شنبه 83/12/6  ساعت 11:49 صبح  

نحوه کنترل خشم کودک

     تحولات شگرفی که در یک قرن اخیر در دانش بشری ایجاد شده است، به گونه‌ای انکار ناپذیر کیفیت زندگی را تغییر داده است. اگر چه یکی از اصول اساسی دانش بشر خطاپذیر بودن آن است و به کمک همین اصل هم همیشه دانش از نعمت نقد و تحول بهره برده است، امروز بیشتر از هر زمان دیگر، الفبای این دانش مستحکم تر و قابل اعتمادتر است. فرض کنید در دانش فیزیک هر چقدر احتمال خطا در پیش بینی بلایای طبیعی قابل قبول باشد، این خطا که زمین را روزی مرکز عالم می‌دانستند به هیچ روی تکرار شدنی نیست، دانش روانپزشکی هم با وجود همه پیچیدگی‌های روان انسان به عنوان پیچیده ترین آفریده آفریدگار از این مورد مستثنی نیست.

      بعضی تصورات در تربیت کودک مثل به کارگیری جملاتی مانند«گریه کار بدی است. گریه کردن کار دخترهاست» و یا «عصبانی شدن خیلی بد است» از دریچه دانش روانپزشکی امروز به مثابه در نظر گرفتن زمین به عنوان مرکز عالم است! در اینجا شما با چگونگی برخورد با عصبانیت کودک آشنا می‌شوید.

     بسیاری از مفاهیم زندگی که برای بزرگسالان به راحتی قابل لمس است، برای کودکان قابل درک و لمس نیست. مغز انسان تا قبل از سن 12 سالگی توان درک مفهوم‌های انتزاعی مانند سخاوت، شجاعت، ایثار، شراکت یا عصبانیت و... را ندارد. بنابراین استفاده از این کلمات در ارتباط با کوک مانند این است که کسی با شما به زبانی کاملا بیگانه صحبت کند. اولین قدم در ارتباط شما با کودک تعریف مفهوم انتزاعی عصبانیت به زبان کودک است. پس از تعریف و شناخت این احساس، به کودک راه حل ارائه می‌شود تا در هنگام عصبانیت بتواند خودش را کنترل کند. آنچه که در زیر می‌آید نمونه‌ای است از گفت و گو با کودک درباره این موضوع: تا حالا شده که کنترل خودت را از دست بدهی؟ نق بزنی و جیغ بکشی یا بخواهی کسی را بزنی؟ ممکن بوده که دوستت بدون اجازه به وسایل تو دست زده باشد و یا وقتی از مدرسه برگشته‌ای بخاطر مشق‌های زیادت با مامان دعوا کرده باشی؟ اینها چیزهایی است که می‌تواند تو را عصبانی کند. همه عصبانی می‌شوند. گاهی عصبانیت خیلی‌ها هم خوب است. مثلا وقتی به کسی زور گفته شود یا ظلم بشود عصبانیت به آدم کمک می‌کند تا زور و ظلم را نشنود. تو باید بدانی با این نیروی قوی و احساس مهم چکار بکنی! آدم ها احساسات خیلی زیادی دارند. مثلا زمانی خوشحال و گاهی ناراحت هستند و خود تو، تو وقتی می‌خندی احتمالا خوشحالی و با خندیدن این را به بقیه نشان می‌دهی. عصبانیت هم یک احساس است مثل شادی یا ناراحتی. این کاملا طبیعی است که ما گاهی عصبانی شویم. اگر چیزی تو را عصبانی کند، مثلا تیم مورد علاقه ات ببازد یا بچه‌های دیگر تو را مسخره کنند و یا شاید بدون اینکه بدانی چرا عصبانی شده‌ای، بدون تو به تو خواهد گفت که عصبانی هستی.

از: احمدی  پنج شنبه 83/12/6  ساعت 11:47 صبح  

نحوه کنترل خشم کودک

     تحولات شگرفی که در یک قرن اخیر در دانش بشری ایجاد شده است، به گونه‌ای انکار ناپذیر کیفیت زندگی را تغییر داده است. اگر چه یکی از اصول اساسی دانش بشر خطاپذیر بودن آن است و به کمک همین اصل هم همیشه دانش از نعمت نقد و تحول بهره برده است، امروز بیشتر از هر زمان دیگر، الفبای این دانش مستحکم تر و قابل اعتمادتر است. فرض کنید در دانش فیزیک هر چقدر احتمال خطا در پیش بینی بلایای طبیعی قابل قبول باشد، این خطا که زمین را روزی مرکز عالم می‌دانستند به هیچ روی تکرار شدنی نیست، دانش روانپزشکی هم با وجود همه پیچیدگی‌های روان انسان به عنوان پیچیده ترین آفریده آفریدگار از این مورد مستثنی نیست.

      بعضی تصورات در تربیت کودک مثل به کارگیری جملاتی مانند«گریه کار بدی است. گریه کردن کار دخترهاست» و یا «عصبانی شدن خیلی بد است» از دریچه دانش روانپزشکی امروز به مثابه در نظر گرفتن زمین به عنوان مرکز عالم است! در اینجا شما با چگونگی برخورد با عصبانیت کودک آشنا می‌شوید.

     بسیاری از مفاهیم زندگی که برای بزرگسالان به راحتی قابل لمس است، برای کودکان قابل درک و لمس نیست. مغز انسان تا قبل از سن 12 سالگی توان درک مفهوم‌های انتزاعی مانند سخاوت، شجاعت، ایثار، شراکت یا عصبانیت و... را ندارد. بنابراین استفاده از این کلمات در ارتباط با کوک مانند این است که کسی با شما به زبانی کاملا بیگانه صحبت کند. اولین قدم در ارتباط شما با کودک تعریف مفهوم انتزاعی عصبانیت به زبان کودک است. پس از تعریف و شناخت این احساس، به کودک راه حل ارائه می‌شود تا در هنگام عصبانیت بتواند خودش را کنترل کند. آنچه که در زیر می‌آید نمونه‌ای است از گفت و گو با کودک درباره این موضوع: تا حالا شده که کنترل خودت را از دست بدهی؟ نق بزنی و جیغ بکشی یا بخواهی کسی را بزنی؟ ممکن بوده که دوستت بدون اجازه به وسایل تو دست زده باشد و یا وقتی از مدرسه برگشته‌ای بخاطر مشق‌های زیادت با مامان دعوا کرده باشی؟ اینها چیزهایی است که می‌تواند تو را عصبانی کند. همه عصبانی می‌شوند. گاهی عصبانیت خیلی‌ها هم خوب است. مثلا وقتی به کسی زور گفته شود یا ظلم بشود عصبانیت به آدم کمک می‌کند تا زور و ظلم را نشنود. تو باید بدانی با این نیروی قوی و احساس مهم چکار بکنی! آدم ها احساسات خیلی زیادی دارند. مثلا زمانی خوشحال و گاهی ناراحت هستند و خود تو، تو وقتی می‌خندی احتمالا خوشحالی و با خندیدن این را به بقیه نشان می‌دهی. عصبانیت هم یک احساس است مثل شادی یا ناراحتی. این کاملا طبیعی است که ما گاهی عصبانی شویم. اگر چیزی تو را عصبانی کند، مثلا تیم مورد علاقه ات ببازد یا بچه‌های دیگر تو را مسخره کنند و یا شاید بدون اینکه بدانی چرا عصبانی شده‌ای، بدون تو به تو خواهد گفت که عصبانی هستی.

از: احمدی  سه شنبه 83/11/20  ساعت 10:18 صبح  

یک روز کودک(بخش پایانی)

 کارهای خانه

     جلب همکاری کودکان در تمیز کردن خانه، تقریبا" ناممکن است اما یکی از مهمترین وظایفی است که باید آموخته شود. برای تفهیم ضرورت انجام این کار از فریاد و کتک خودداری کنید. زورگویی چیزی به دانش کودک اضافه نخواهد کرد. سعی کنید فرزندتان وظایفی را که در خانه دارد درک کند. بنابراین درخواست خود را واضح بیان کنید. کودک خود را به خاطر مرتب کردن و کمک کردن تحسین کنید. این کار نباید فقط لفظی باشد بلکه او را د ر آغوش بگیرید و در حضور دیگران ببوسید.

 دوستان و همبازی ها

     ما با آزادی انتخاب دوستان موافق هستیم. اما خیلی اوقات فرزندان ما با دوستانی معاشرت دارند که ما دوست نداریم. دوستان باید اثر مفید و تصحیح کننده ای بر هم داشته باشند. بعضی روابط هم باید نهی شود. به هر علتی که از دوست فرزندتان خوشتان نمی آید یک نکته را باید در نظر داشته باشید که رفاقت مثل عشق و عاشقی از آن مقوله هایی است که هر چه صریح تر جلویش را بگیرید تندتر و آتشی تر می شود. بهترین کار حفظ خونسردی است. کودکان به همه نوع رفیقی نیاز دارند. مطمئن باشید رفیقی که با اصول تربیتی آنها مطابقت نداشته باشد را به مرور کنار خواهند گذاشت.

 مجوز لازم نیست

     روش زندگی پدر و مادر مربوط به خود آنهاست و آنها نیازی ندارند برای رفتن به هر مجلس یا برنامه ای از بچه های خود کسب تکلیف کنند یا موافقت آنها را جلب کنند. اگر پدر و مادر یک شب می خواهند به میهمانی بروند و فرزند آنها گریه می کند باید ترس او را درک کرد ولی نباید به خواسته او عمل کرد. باید در این موارد جواب قاطع و دوستانه به کودک داد.

 وقت خواب

     در بسیاری از منازل وقت خواب آخرین و طولانی ترین نبرد روز بین مادر و کودک است که در آن فرزند سعی دارد تا دیروقت بیدار بماند و مادر می خواهد هر چه زودتر او را بخواباند. در این نبرد مادر از تمام سلاح های موجود مثل غر زدن، فریاد زدن، تهدید و تحقیر کردن، رشوه دادن و … استفاده می کند. اطفالی که هنوز به سن مدرسه نرسیده اند نیاز دارند هنگام خواب پدر یا مادر در کنار آنها باشند، برایشان قصه بگویند و حرف بزنند این کار باعث می شود که کودک اشتیاق بیشتری برای خواب رفتن داشته باشد. اگر پدر و مادر این وقت را به کودک خود بدهند او از  ترس ها و آرزوهای خود خواهد گفت. این صحبت ها ناراحتی های درون کودک را بر طرف کرده و به او آرامش می دهد. بعضی بچه ها هم دوست دارند پدر و مادر پیش آنها بمانند.

     نباید آنها را مسخره کرد یا اگر پس از این که کودک را به رختخواب فرستادیم ادعا کند فراموش کرده به توالت برود یا اینکه یک لیوان آب می خواهد بهتر آن است که با او دعوا نکنید. کودک به مرور به تنها خوابیدن عادت خواهد کرد.

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

فهرست

اوقات شرعی

حضور و غیاب

یــــاهـو

درباره خودم

لوگوی خودم

آوای آشنا

اشتراک

آرشیو

طراح قالب